Anime polecone mi przez dobrą duszę, której będę za to dozgonnie wdzięczna. Oglądałam baaaardzo długo, bo przez niemalże pół roku, jednak nie dlatego, że mi się nie podobało. A podobało mi się bardzo.

Urzekła mnie kreska, odmienna od produkcji pod hasłem "długie nogi & piękne oczy" ze zgrają bishounenów hasających po ekranie (zaznaczam, że nie skreślam z góry takich tytułów). Tła i animacje trochę w burtonowskim stylu, przywodzącym na myśl np. "Miasteczko Haloween". Bardzo, bardzo pozytywnie wypadają projekty postaci - bohaterowie są różnorodni, nie sposób ich ze sobą pomylić. Od razu pochwalę muzykę i mój ulubiony opening "Resonance" oraz jazzujące kawałki z podświadomości Soula.

Fabuła realizuje schematy typowego shounena i zabierając się za SE byłam na to w pełni przygotowana. A humor jaki zaserwowali nam twórcy był miłym dodatkiem do walki ze złem.

Jeśli chodzi o bohaterów, tych, których nie darzę sympatią jest naprawdę niewielu, a wśród nich pierwszy stopień podium zajmuje Black Star (irytowała mnie jego megalomania) oraz Exalibur (którego imię mogłoby być synonimem słowa "irytujący". Natomiast poczesne miejsce w moim serduchu zajęli Spirit, Maka, Shinigami-sama, Soul, Stein i Death the Kid, z naciskiem na dwóch ostatnich. Mój afekt do tych dwóch panów to kolejny dowód na to, że mam skrzywienie na nie do końca normalnych bohaterów.