Sam temat przyprawia mnie o dreszcze i nieprzyjemne zawroty głowy.
Nie cierpię porannego wstawania, kiedy oczywiście muszę. Gdy zadzwoni budzik, ja zazwyczaj otulam się szczelniej kołdrą i mogłabym tak leżeć do końca świata. Tylko jak to zrobić, kiedy tata swoim wspaniałym, koźlim głosem: "Już pora wstać, witać śliczny dzieeeń" i intensywnie puka mi w drzwi, co doprowadza mnie do szału. Mama natomiast co chwilę wchodzi do pokoju z tekstem: "Ola, wstawaj!". Strasznie mnie to irytuje. Zazwyczaj wstaję około 6.00, zależy, czy chce mi się brać rano prysznic, czy też nie. ;d Ale też rano powtarzam sobie rano na lekcje, bo choć niedobudzona, to jednak mój mózg pracuje dość dobrze. W ciągu godziny i kulkunastu minut guzdram się, jak tylko się ta, łapię zawiechy i dopiero, gdy mamam dobija się do łazienki, trzeźwieję. Robię też czasem rano brzuszki i się rozciągam, tylko jest to cholernie ciężkie, bo mnie wszystko boli. Natomiast mocna herbata zawsze mnie pobudzi. Wychodzę do szkoły o 7.35 albo 7.40 i jestem w szkole. ;d
A w wakacje? Zwykle wstaję około 12.00, bo długo siedzę w nocy przed komputerem... Teraz sobie na to pozwolić nie mogę... ;f

Edit: A teraz... czeka liceum, będę musiała wstawać przed 5.00, bo autobus do szkoły mam o 6.39. :< Ciary aż przechodzą.