Co do bollywodzkiej fabryki snów i jej filmów mam nieco mieszane uczucia. Oglądałam Czasem Słońce, czasem deszcz oraz Gdyby jutra nie było.
Nie mam zbyt wiele do zarzucenia hińduskim produkcjom, są barwne i kolorowe, panuje w nich życie. Nie ma tam konieczności, a nawet jest zakaz pocałunków i scen łóżkowych. Bohaterowie wyznają sobie miłość poprzez piosenki, co mi się nawet podoba. [: Nawet humor momentami daje o sobie znać. Film w zasadzie potrafi wzruszyć, a gdy puszczą jeszcze do tego muzykę odpowiednią, ryczę jak głupia - cóż, wrażliwość o sobie daje znać.
Ake nie podoba mi się to, że poruszana w nich jest praktycznie ta sama tematyka. Zazwyczaj mamy do czynienia z mesaliansem w dosłownym sensie tego słowa. Mam wrażenie, że nie potrafią nic innego wymyśleć. Po drugie - ciągle obsadza się do głównych ról wyżej wymienionego Shah Rukha Khana, co robi się już pomału nudne. ]: