---

Basia jest narkomanką.Mimo przejścia przez najróżniejsze terapie, których nienawidziła jej stan jest coraz gorszy. Częste wspomnienia wpadają do jej umysłu niczym promyki.Bohaterka wspomina swoją przeszłość-życie zasłane różami. Wspomina swoją sympatię,wspólnie z nią spędzone chwile,a później bolesne rozstanie. Wspomnienia dotyczą także pierwszego kontaktu z narkotykami, kontaktu przypadkowego. Zdaje sobie ona sprawę z tego,że ten przypadek zaważył na jej życiu i zniszczył doszczętnie cały jej świat.Pomimo tego,że nie ma dla niej ratunku,rodzice i inni życzliwi dla niej ludzie nie dopuszczają do siebie myśli,że to koniec. Główna bohaterka jest świadoma swojej beznadziejnej sytuacji, jest świadoma wszystkiego co dzieje się dookoła. Udaje przed rodzicami,że jest lepiej,że już nie zażywa narkotyków.Dziewczyna nie chce im przysparzać kłopotów,więc zaczyna spowrotem uczęszczać do szkoły, nie najgorzej się ucząc. W końcu i tak prawda o niej wychodzi na jaw.Trafia do MONARu, tam postanawia jeszcze raz zawalczyć o swoje życie.

Chciała bym się was zapytać czy czytaliście tą książkę? Jeśli tak to co o niej myślicie?
Przeczytałam ją niedawno dlatego, że poleciła mi ją koleżanka. To nie jest kolejna nudna lektura szkolna czy zwykła książka o nastolatce jakie do tej pory zdarzało mi się czytać xD Ta książka opowiada o ogromnym problemie dotykającym coraz większą ilość młodych ludzi. kiedy ją czytałam byłam w pełni wstrząśnięta. Jak teraz sobie pomyślę o narkotykach to aż mnie mdli. Książka ta jest prawdziwym pamiętnikiem dziewczyny, która walkę z nałogiem wygrała. Książka ta może i nie jest kolejną przyjemna książką którą czyta się z zaskakująca lekkością. Jest bardzo pouczającą lekturą i uważam, że warto ją przeczytać żeby choć trochę bardziej być świadomym jakim strasznym nałogiem są narkotyki. Wszystkim którzy nie mieli okazji przeczytać pamiętnika Barbary Rosiek bardzo gorąco polecam i zachęcam do przeczytania tej książki.

---

Czytałam. Ale dawno, jakieś sześć lat temu w wakacje. Pamiętam tyle, że mnie wciągnęła, była wstrząsająca, bardzo realistyczna. Zresztą jak każda książka o tej tematyce. Bohaterka borykała sie nie tylko z nałogiem, ale też schizofrenią.



Przegrała? No nie wydaje mi się. Wiem, ze autorka nadal żyje, wydała kilka innych książek, więc nie można nazwać tego przegraną.

---

Sorry za ten błąd Fiore. Już go poprawiam, chyba mnie przyćmiło xD (no cóż ja już tak miewam czasami :aff: )

---

Czytałam chyba z 3 lata temu. Książka podobała mi się, jednak była odrobinę zbyt zawiła. Dłuugo trwała cała akcja. Kilka lat o ile dobrze pamiętam. Niemniej jednak polecam, bo czyta się ją szybko i jest realistyczna.

---

a ja nie moge jej w bibliotece znaleźć -_- już długo na nią poluje bo czytałam fragment w podręczniku

---

Czytałam, czytałam.
Książka, jak wiele innych o tej tematyce mnie wciągnęła. Wstrząsnęło mną trochę po tym, jak ją przeczytałam. Ta książka może być bardzo dobrą przestrogą dla tych, którzy chcą tylko raz spróbować jak to jest, a nie zdają sobie sprawy, jakie konsekwencje może mieć ten jeden raz.

---

Niedawno ją czytałam. Jest po prostu świetna.! Nie chwaląc się... a co tam, pochwalę się! Eee... przeczytałam ją w dwa dni ;P
Bardzo mi się spodobała. Moimi ulubionymi momentami są: śmierć Filipa, śmierć Marzeny i na koniec śmierć Małego Przyjaciela. ^^
Na tym ostatnim to oczy sobie wypłakiwałam.
Ogółem książka bardzo dobra, lecz opowiada o innym świecie - działo się to od (o ile się nie mylę) od roku 1973., więc rzeczywistość jest trochę inna, ale zasada ćpania taka sama. Niestety.

Edit:

Ekhem. Wydaję mi się, że w bibliotece na półce jej nie znajdziesz. Gdy ja byłam ją wypożyczyć, bibliotekarka zapytała czego szukam (przewalałam wszystkie tomy) i powiedziała mi, że Pamiętnik Narkomanki należy do tzw. "podladowców", bo nie może leżeć sobie na półce. Wiesz, jakoś sobie nie wyobrażam by po tę książkę mogła sięgnąć jakaś 10-latka. ^^

---

Na koloniach moja koleżanka ją miała. Z nudów wzięłam i zaczęłam czytać, i cóż...spodobała mi się! Zgodzę się z MissyCrazy - śmierć Filipa, Marzeny i Małego Przyjaciela są najlepsze. Niedawno ( ok. tydzień temu ) chciałam przeczytać ją jeszcze raz, ale nie mogłam nigdzie znaleźć.

---

---

Ja sięgnęłam xD Miałam chyba już trochę więcej niż 10 lat, ale przeczytałam ;P

Podobała mi sie. Wstrząsnęła mną. Skończyłam czytać w połowie. Zaczęło się robić nudno.

Ale nie pamiętam już zbyt wielu szczegółów. Jednakże przybyłam, wypożyczyłam, przeczytałam.

---

Czytałam w czerwcu jeśli dobrze pam,iętam. Książka naprawdę interaesująca. Walkę z nałogiem chyba wygrała, ja już nawet nie pamięta. Wciągająca książka o bardzo życiowej taematyce. Polecam wszystkim.

---

Też tą książkę czytałam. Bardzo mnie wciągnęła. Współczuję tej dziewczynie, tak zniszczyć sobie życie, przez takie świństwo. Ta książka poucza i ostrzega co może się stać po tym jak się weźmie narkotyki.

---

O ironio. Ja jestem dobrym przykładem, że może to być dziesięciolatka. Co prawda, miałam wtedy prawie 11 lat, ale prawie robi wielką różnicę. :>

---

pamietnik narkomanki? nie czyatlam, ale przeczytam jeszcze! Fajnie, ze o tym wspominasz. Czytałam zato klasyke o podobnej tematyce: My dzieci z dworca zoo...i musze powiedziec, ze bylo fajne takie spojrzenie na swait oczami zupelnie innych ludzi ich motywacji itd...

---

Ja niestety muszę powiedzieć, że książka nie przypadła mi do gustu. Tyle osób się nią zachwycało, mówiło że ciekawa i warto przeczytać... no to wypożyczyłam z biblioteki. Szczerze mówiąc była nudna. Owszem, jako lektura pouczająca i mówiąca o tym, co się może stać z młodym człowiekiem gdy wplącze się w branie narkotyków jest dobra. Ale jako książka do czytania, za jaką miały ją moje koleżanki, nie podoba mi się.

---

Czytałam tą książkę jakiś rok temu i muszę powiedzieć, że jest to wstrząsająca i bardzo pouczająca lektura. Przybliża nam życie zwykłego człowieka, dobrej uczennicy, która właściwie pod wpływem przypadku bierze pierwszą dawkę. Bardziej podobała mi się pierwsza część, ta opowiadająca o coraz większym popadaniu w naług.pokazuje w jak szybkim tempie człowiek może się wykończyć...
Książkę polecam!!

---

Podobała mi się i to bardzo ;) Jest to jedna z moich ulubionych książek :D Jedna z pierwszych którą przeczytałam o narkomanii. W momencie jak Basia dowiaduje się o śmierci Filipa to się aż popłakałam ;( Świetna polecam każdemu.

---

Dużo czasu minęło kiedy przeczytałam tą książę, ale wiem że bardzo zapadła mi w pamięci . Jest napisana w ciekawy i wciągający sposób - i to co ja bardzo cenie w książkach - realny. Basia spokojna dziewczyna, która miała wszystko co chciała, sprawiła- na własne życzenie- że jej życie stało się piekłem. Ta książka sprawiła, że chętnie zaczęłam sięgać po podobną tematykę (Kokaina, Stokrotka, Moja Hera itp), ale Pamiętnik Narkomanki najmilej wspominam.

---

Oj, czytałam. Bo ja musiałam przeczytać całą szkolną bibliotekę (ona jest mała :P). Wiele razy mówiono mi, by nie zaczynać, bo to takie groźne, że trudno przestać itp... słuchałam, ale wątpiłam. Ale tu mamy do czynienia z osobą która to przeżyła. Ten pamiętnik zmienił moje pojęcie uzależnienia. Bo ja jestem taka szalona, że muszę na sobie wszystkiego spróbować. Myślę, że prędzej czy później, gdyby nie ta książka, byłabym po pierwszym spotkaniu z narkotykiem...
Książka wstrząsająca, pokazująca realia. I mimo, że akcja toczy się 30-20 lat temu, to problem jest jak najbardziej aktualny.

---

Czytałam tę książkę. Dalej czytam. Powiem, że na początku jest wciągająca, a potem jest już taka sobie. Ale jednak ciekawa.

---

Książkę przeczytałam nie powiem ;).
Pamiętnik Narkomanki wstrząsnął mną i wciągnął.
Mimo iż pod koniec książka robi się nudnawa przeczytałam ją do końca.
Nie jestem ani na nie ani na tak. Książka bardzo ciekawa ale nie wywarła na mnie dużego wrażenia.

---

Oj tak czytałam....I jest cudowna i ja nie potrawę uwierzyć w to że autorka książki Barbara Rosiek miała takie ciężkie życie i że w wieku 13 lat zaczęła ćpać no to jest nie do uwierzenia no po prostu ja kocham tą książkę bo niby nudna ale jak się ją zacznie czytać to wciągnie i chce się więcej, więcej i więcej no ogółem ciekawa..
POLECAM ;p

---

Książka było świetna ! Jednak pamiętam, że miałam prblemy z przeczytanie części drugiej : D, nie mogłam przez to przebrnąć ; )). Ale książkę polecam !

---

Czytałam, i to nie dawno, bo w te wakacje.
Ogólnie książka bardzo mi się spodobała. Rodzice często mnie ostrzegali i nadal ostrzegają o zgubnym zażywaniu narkotyków. Jakos nie brałam sobie tego do serca, ale też nie zaczęłam ćpać. Jednak dopiero po przeczytaniu tej książki tak naprawdę zastanowiłam się nad tym wszystkim. Wiem, że napewno nie będę brała. Nigdy.
Niektóre osoby mogą sobie myśleć: ,,raz wezmę, nic się nie stanie. mnie to nie wciągnie,, , a kilka miesięcy/lat później dowiadujemy się, że ta osoba nieżyje, bo przedawkowała. Każdmu się może wydawać, że jego to nie spotka. Jednak tak nie jest. Każdego to w końcu dopadnie, jeśli choć raz weźmie narkotyk.
Ta książka mi to uświadomiła. Super! Polecam.

---

Tak.Czytałam. Książka niezwykle mnie urzekła, naprawdę wciągająca. Są w niej poruszane istotne życiowe tematy,a raczej problemy. Naprawdę warto przeczytać, a jak się to zrobi to można spojrzeć na świat troszkę inaczej ;)
Polecam.^

---

Niedawno ją zakupiłam, jeszcze nie doczytałam do końca, ale śmiem twierdzić, iż jako tako mogę się wypowiedzieć o tej książce. Z początku nie podobała mi się. Wydawała mi się nudna, ale czytałam dalej. I muszę przyznać, jestem wstrząśnięta. Czytając o jej zmaganiach z narkotykami czułam jak gdybym to ja się z nimi zmagała. Czułam poczucie beznadziei, które towarzyszyło Baśce. Zawsze sądziłam, że narkomania to tylko zażycie narkotyku, pójście na odwyk i już. Jest wszystko okej. Ta książka pokazała mi, że tak nie jest. Lektura warta przeczytania, na prawdę. Polecam z całego serca.

---

Najgorsza książka o uzależnieniach jaką czytałam. Nudna,nieciekawa i myślałam,że nie dam rady jej doczytać do końca -.- Mówili mi,że ta książka mną wstrząśnie a tak nie było. Strata czasu.

Zdecydowanie bardziej polecam Milion malych kawałków.

---

Pierwszy raz miałam książkę w ręku w wieku 12 lat. Nie przebrnęłam. Dopiero niedawno po 3 latach sięgnęłam po nią ponownie. Przeczytałam całą. Wstrząśnięta odłożyłam i myslałam. Złapałam za nią po przeczytaniu My Dzieci z Dworca ZOO, i w zasadzie Pamietnik.. mniej mną wstrząsnął. Nie było prostytucji, zebrania, ale taka masakra zawsze działa w głębi.

---

Według mnie świetna książka . Przeczytałam całą i była bardzo ciekawa .

---

Jak dla mnie trochę powtarzały się wątki, miałam wrażenie, że książka ciągnie się i ciągnie więc nawet nie dotrwałam do końca :c
Ale jeżeli chodzi o podobną tematykę polecam: Milion Małych Kawałków - James Fray

---

Czytałam dość dawno temu. To była moja pierwsza książka o narkomanii i trochę mną wstrząsnęła. Po raz pierwszy miałam okazję przeczytać prawdziwe wyznanie dziewczyny, która przeszła przez piekło. Początek był ciekawy, ale im dalej, tym książka bardziej nużyła. Mimo to polecam przeczytać, choćby dla przestrogi.

---

Ach, kochany pamiętnik...Przeczytałem jak byłem chyba w podstawówce. No obozie wakacyjnym jakaś starsza dziewczyna mi pożyczyła, mówiła że naprawdę warto. No, ktoś dziś jeszcze morfinę bierze ? Zdziwiłem się, że tak mnie wciągnęła, że po dwóch dniach było po wszystkim. To jeszcze raz przeczytałem ( tym razem w jedną noc przy latarce w namiocie ). Oddałem, podziękowałem i na jakiś czas zapomniałem. Nie mogłem tylko do końca zrozumieć co to jest ten "złoty strzał".