---

Mnie chciało się płakać na Czarze Ognia, gdy Harry wrócił z cmentarza, trzymając w ramionach ciało Cedrica, a Amos i Dumbledore pojawili się przy nim...
Na Zakonie Feniksa, kiedy była pokazana sytuacja z śmiercią Syriusza. Chociaż nie pokazano tego w taki sposób, jak należałoby, zwolnione tempo i atmosfera podsyciły tę przygnębiającą chwilę... Wtedy PRAWIE płakałam, jednak do tego nie doszło.
Łzy polały się (chyba tylko)... Chociaż właściwie nie wiem, czy to był płacz. Wiem tylko, że obraz nieco mi się zamazał, a moim ciałem władały dreszcze na scenie w Zakonie Feniksa, gdy Voldemort "wchodził" w ciało Harrego w Departamencie Tajemnic, a ten wił się po podłodze. Jego oczy, to były oczy Czarnego Pana...