---

No cóż xD Jak szczerość to szczerość. Przeklinam, a co najgorsze to dość sporo. Nigdy przy rodzicach, przy rodzeństwie czy nauczycielach(chyba że pod nosem, więc nie słyszą xD ale to w skrajnych przypadkach) . Nie lubię siebie za to i często próbuję się opanować. Raz mi się udało nie przeklinać całe dwa miesiące po czym kolega mnie tak wkurzył że znowu zaczęłam. Jak mnie ktoś zdenerwuje to potrafię tylko kląć. Jest to okropne.
Wiedząc że jest to mój błąd denerwują mnie przesadzone przekleństwa w otoczeniu np. takie z błahych powodów, żeby pokazać że.. no nie wiem co ale tak żeby się popisać czasami przeklinają.
A już nie mogę przeboleć jak na stołówce podejdzie dziecko z 2 kl podstawówki i zamiast powiedzieć "przepraszam" czy cokolwiek mówi "spier****" -.- to jest dla mnie wręcz straszne.