---

Takie smutno-smutne coś. Niezbyt wysokich lotów, nawet niezbyt wzruszające. *Data dodania nie jest przypadkowa, wiaże się ścisle z tekstem*


- Jak mogłaś zapomnieć?
- Nie wiem, zapomniałam.
- Przecież urodziny mam tylko raz w roku.
- Przepraszam. Nigdy więcej się to nie powtórzy.
I wtedy dałeś mi różę. Pamiętasz? A ja nie miałam dla ciebie nic.
A dzisiaj? Dziś znów masz urodziny, a ja dostałam różę. Tym razem nie od ciebie. Minąłeś mnie na ulicy. Nawet nie mogłam ci złożyć życzeń, a przecież dzisiaj jesteś taki dorosły. Wiem, jutro też będziesz miał dziewiętnaście lat, ale to nie to samo. Bo to święto mieliśmy obchodzić razem, razem do końca życia.

---

Dianuś, wybacz, ale to faktycznie niezbyt wysokich lotów. Takie średnie.
Nie podoba mi się pomysł z chłopakiem, który daje swojej dziewczynie róże w dniu urodzin. Dziewczynie, która nie miała dla niego nic.
Oprócz tego... Oni mieli osiemnaście lat? I już mieli wziąć ślub itd.?
Troszkę naciągane.

---

Em, jaki ślub? MOże ja coś źle napisałam, ale... hm, o slubie nic nie było.

---

Przed chwilą czytałam inny twój tekst i po tym spodziewałam się czegoś lepszego,cóż....i tak w Ciebie wierzę;)

---

Może i nie jest tojakieś cudeńko i jak na Twoje poprzednie teksty to jest on słaby, ale nie porównujmy. Jak przeczytałam pierwszy raz to jakoś tak...hm... poruszyło troszkę i zapewne każdy zinterpretuje to inaczej, ale moja interpretacja tego... tekstu jest wzruszająca. Smutne, ale najbardziej mnie zaciekawiło skąd na to pomysł.

---

Mi się podoba. A co. Uwielbiam twoje teksty, ale najbardziej "Blask szmaragdu". To też ciekawe, ale nie tak jak twoje inne teksty. Jakoś inne mi się bardziej podobają=)