---

Ciekawy temat. Jak tak się zastanawiam, to bym chciała mieć na pogrzebie piosenkę nie tyle smutną, co prawdziwą... Zdecydowanie odpadają wszelkie 'emo -- tytuły', wyciskające sztuczne łzy i nie zawierające w sobie żadnej treści. A co by Państwo powiedzieli, gdyby Państwo gościli na moim pogrzebie, a tutaj nagle z głośników płynie spokojny bas Macieja Miecznikowskiego...

''Ta piosenka bardzo prosta, słowa nie są jak u Prousta r11; lecz ku ozdobie.
Gdy melodia ci się znudzi, wyłącz radio, idź do ludzi r11; ja to robię.
Wypij słodką lemoniadę oraz kawę i z sąsiadem idź na tańce.
A ja? Wolny jak ptak.
Moja słodka signorita leży w łóżku, książkę czyta r11; ku ozdobie.
Marzy o nowych uraniach i kostiumach do pływania r11; co ja zrobię?
I na plaży w blasku słońca, młoda, piękna i gorąca r11; w postu dobie.
A ja? Wolny jak ptak.
Wiem, że zalety w niewielkiej ilości odnaleźć można by w Tobie,
Lecz miłość jest ślepa i okular zaszedł mgłą.
Kiedy w podróż po Europie ruszysz, będziesz już na topie, ku ozdobie.
A wieczorem na parkiecie będziesz błyszczeć w wielkim świecie r11; co ja zrobię?
Włosi, Szwedzi i Francuzi, brzydcy, piękni, mali, duzi będą wzdychać.
A ja? Wolny jak ptak.
Kiedy wrócisz już do domu ani słowa nic nikomu co się działo.
Ślad po rogach na suficie zamaluję i o świcie wróci życie.
Bo ja w czasie tej podróży podrapałem się od róży kolcem w ciało.
A ty? Zaśpiewaj tak.
Wiem, że zalety w niewielkiej ilości odnaleźć można by w Tobie,
Lecz miłość jest ślepa i okular zaszedł mgłą.''
Trochę kontrowersyjny wybór, ale... :>