---

Ten wierszyk napisałam na życzenie kolegi z hospicjum, nie jest dobry, ale ma duszę. Jest dla mnie ważny...
Proszę o krytykę.

Koniec

Pragnę by życie było łatwiejsze,
A jak na złość robisz je trudniejsze.
Twoje spojrzenie, co dusze topi
Me łzy, w których świat się utopi.
Twój uśmiech, który onieśmiela,
Czemu mnie życie tak poniewiera?
Co chce zmienić- się nie udaję,
Co rano płaczę, lecz wstaję
Ide na koniec do Ciebie...
Czemu?
Wskaż mi drogę, a przybędę
I na zawsze z Tobą będę.
Już nic nas nie rozdzieli
W miłości naszej kąpieli...