---

Jest to wiersz o charakterze filozoficznym, bardzo zmetaforyzowany. Mam nadzieję, że przypadnie wam do gustu.



O, Muzo! Dlaczego kusisz swymi wdziękami?
Dlaczego wodzisz za nosy tych głupców, którzy Tobie oddani?

Nie
Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu

zabrakło natchnienia
gdy Wiek zataczał kolejne koła
nie zachowały nieśmiertelności
stare
spróchniałe
wielkie Damy
sam odór wyższości odrzucał

Kalliope
najwyższa najmądrzejsza
ponieważ rozwiązała spór
zwany próżne boginie
a faworytka śpiewaków
Melpomena
kiedyś złote łuski nutą klasyki
podrywały ludy tragedią
kto dziś wie
jak smakuje stara syrena

Polihymnia
pani
to
mimy

natomiast brakuje Erato
święta anioł romantyzmu
namiętności
pożądania
współcześnie
niepoprawne libido

Euterpe
za rękę trzymała
małą Talię
za-gubimy radość
patrząc na komedii maskę

bogato ubrane
w wieńce chitony
każda jak prawie-instrument
jedynie Terpsychora rozpustna
uleciała gdzieś
z tańcem pod ręką
za nimi na tronach dwie siostry
nie mają w żyłach poezji
ich młode lica nie łkają ze swej nie-mody

zapytajmy Apollo
jako że patron sztuki
i Erosa jako miłości każdej nauki
jak rodzi się poezja


nadal
niewielu wie że Apollymi to niszę i zabijam