---

Ból"
Człowiek to istota nieprosta. Zawiła jak kabel plączący się pod biurkiem.
Wklepując na klawiaturze słowa, dajemy im życie. Stać mogą się zabójcą, bądź przyjacielem.
Możemy wbić ostry sztylet z liter lub dać piękny kwiat z łacińskich znaków.
A na początku było słowo, a słowo dało uczucia.
Smutek, hejt, nienawiść. Radość, komplement, tolerancja.
Czy nie lepiej być komuś miłym, pogładzić po smutnej twarzy?
Przyjacielem być lepiej, niż wrogiem, bo milej dla duszy i ciała.
Naszego i obcego po drugiej stronie ekranu.
Ale nie kabla w tym wina, on pośrednikiem między nami, ludźmi.
Jest tylko linką , która ma proste zadanie jak struna gitary, bez niej nie zabrzmi nasze słowo.
Lecz czy to fałsz, czy może dźwięczny akord zależy to tylko od muzyka.
Który czy to na gryfie, czy klawiaturze wklepuje formuły sobie znane i proste.
Jesteśmy podziwiani, gdy pięknie zagramy, a widownia krzywi się, kiedy zabrzmi fałsz.
Powinniśmy pisać dźwięcznie, mile dla ucha i serca słuchacza.
Byśmy byli postrzegani jako wirtuozi dobrego słowa, które przyćmiewa złe.
Smutek, hejt, nienawiść. Radość, komplement, tolerancja.