---

Kolejny wiersz... Znowu bez odezwu?

zawsze lubiła szokować
rozlewała mleko
i nie chciała płakać

tresowała czarnego kota
by przebigał przez ulicę
kiedy ją zobaczy

wpinała w klapy marynarki
trzylistne koniczynki
i gwizdała w domu

najgłośniej krzyczała
i najgłębiej milczała
przeczesując włosy palcami

zawsze rozumiała
i nie próbowała pocieszać
rozdawała stokrotki

teraz patrzę w lustro
pokryte parą
i przez chwilę ją widzę

jednak znowu ją gubię
znika pod warstwą makijażu
i prostowanych włosów