---

Przeczytałem wszystkie powieści Browna, z wyjątkiem tej najnowszej. Szczerze - jestem w kropce.

"Anioły i Demony" to książka zaiste genialna, aczkolwiek może w dzisiejszych czasach znacząco utracić w związku z powszedniejącym wizerunkiem"złego" Kościoła Katolickiego w popularnych mediach. Niemniej jednak z punktu widzenia intrygi - wszystko spisuje się koncertowo, może poza jednym elementem z zakończenia (który w mojej opinii dokonuje bolesnego gwałtu w oczodół praw fizyki). "Kod Da Vinci" był moją pierwszą powieścią od tego pana, jednak wspominam ją o wiele gorzej - zbyt przegadana, momentami niepotrzebnie ciągnąca się i zaniedbująca tak ważne rzeczy, jak wyczucie, czy wprowadzanie elementów zaskoczenia. Po lekturze obu można zacząć dostrzegać pewną kanwę fabularną, która przewija się niemal we wszystkich powieściach Browna: główny bohater (lub bohaterka) styka się z jakimś ważnym problemem historycznym bądź naukowym, zbiera wokół siebie drużynę, która pozwoli wychwycić ukrytą (i najczęściej wywracającą fabułę do góry nogami) naturę zjawiska, po czym dochodzi do momentu ujawnienia prawdy. W międzyczasie też toczy się wątek miłosny protagonisty z jakimś podstawionym młodocianym, który w wielu przypadkach doprowadza do wieńczącej książkę sceny seksu. To, plus nie zawsze udany balans wiedzy historycznej/naukowej z akcją sprawiają, ze dalsza lektura powieści tego pana staje się po prostu nudna.

"Zwodniczy punkt" i "Cyfrowa twierdza" srodze mnie zawiodły, podobny niesmak czułem także po ukończeniu "Zaginionego symbolu" (a szkoda, bo loża masońska to temat, który szczerze chciałbym zgłębić). Zobaczymy, czy teraz panu Brownowi uda się mnie kupić. Szczerze żałuję, że ponownie zdecydował się na włoski setting - jest przecież jeszcze tyle innych interesujących miejsc, które mogą skrywać tajemnice dziejów. Choćby Polska. :D