---

Pink Floyd, któryż to zespół popadł w dwie ekstremalne skrajności, pomiędzy ich trzema czy czterema pierwszymi płytami a tymi późniejszymi. Obezwładnia całkowicie psychodelicznym brzmieniem w pierwszym albumie z 68 roku, i wydaje mi się, że jest typowo ,,tamtoczasowy". Cymbałki, przytłumione huki, dzwoneczki, magiczny głos Syda Barretta i zagadkowo-zabawne teksty o smutnych strachach na wróble, czarnych kotach, marzeniach w obłokach. Później mamy na przykład ,,Echoes", która to około półgodzinna suita wywołuje u mnie dreszcze i sprawia, że nie potrzebuję niczego innego, tylko dostatecznie wygodnego miejsca, w którym mogłabym siąść i się wsłuchiwać. Reszta to rock progresywny, tak mówią. A najwspanialsze są słowa oraz dopracowanie do najmniejszego szczegółu.
Kocham również Black Mountain oraz ,,Set Us Free", ,,Heart of Snow", ,,Tyrants"... tejże muzycznej grupy.: ) Prócz tego, Led Zeppelin, które szaleje na gitarce i zachwyca najwspanialszym głosem Roberta Planta, Massive Attack (,,Angel"!), The Velvet Underground, coś niecoś Porcupine Tree, i nasz ojczysty Myslovitz...