---

Człowiek, którego fenomen pozostaje dla mnie niewyjaśniony. Przyznaję, podobają mi się pojedyncze elementy filmów Burtona, które wręcz można unieść do rangi jego podpisu na rynku, aczkolwiek całe obrazy... jeszcze się taki nie trafił, który by mnie w pełni zadowolił.

"Charlie i Fabryka Czekolady" odrzuciło mnie zupełnie. Nie mogę wprost patrzeć na Johnny'ego Deppa w kreacji jednego z głównych bohaterów, z przyczyn zarówno związanych z moim gustem, jak i charakterem tejże postaci. Przez cały film zastanawiałem się, kto bardziej jest zagubiony w tej roli - sam aktor, czy autor scenariusza. Jestem w stanie zrozumieć ideę aspołecznego geniusza zamkniętego w swoim świecie, jednak tu miałem wrażenie, że Depp cierpi na rozwolnienie i szuka dyskretnego sposobu, żeby jak najszybciej uciec sprzed kamery. Podobnie też chybił mnie jego występ w burtonowskiej "Alicji", którą uważam jako całokształt za film słaby i niewykorzystujący pełni potencjału, jaki się kryje za tą historią.

"Edward nożycoręki", czy "Gnijąca panna młoda" są już nieco bardziej stonowane pod względem tego przerysowanego "słodkiego mroku", a przynajmniej mieści się on w pewnym stopniu w moich granicach tolerancji. Przyznam szczerze, że z tej dwójcy jeden z filmów mogę uznać za naprawdę niezły - numer dwa, głównie za cieszące oko obrazy i podkład muzyczny. Jak dotąd jedyny film Burtona, który w moim prywatnym rankingu rokuje całkiem pozytywnie.

Zobaczymy, może kiedyś ten pan trafi w moje upodobania filmowe.