---

Sweeney Todd z pewnością nie powalił mnie pod względem fabuły, bo cenię sobie inne filmy, ale z inną pewnością mogę też powiedzieć, że nie zawiodłam się na tej produkcji a oczekiwania były duże, bo padające obok siebie nazwiska: Rickman, Depp, Bonham Carter podsycały apetyt od samego początku. Musical z pewnością jest swego rodzaju rajem dla uszu [chociaż czasami to śpiewanie zaczynało mnie nużyć, bo cóż... nie ukrywam, że nie jestem wielką fanką tego gatunku], ale dla mnie był przede wszystkim rajem dla oczu. ST jak najbardziej zasłużenie otrzymał Oscara za scenografię, ale brakuje mi go też za kostiumy, bo naprawdę tak bardzo mi się podobały, że momentami zamiast skupiać się na fabule, łapałam się na bezmyślnym patrzeniu na aktorów. Pomimo tego, że motyw z ciastkami był przeobrzydliwy; pomimo tego, że do tej pory zastanawiam się skąd wytrzasnęli tak brzydką Johannę i jeszcze brzydszego żeglarza Anthony'ego a każde kolejne poderżnięte gardło powodowało moje wzdryganie się to nie mogłabym tego nie polecić. Warto... dla całej charakteryzacji, dla kostiumów, dla scenografii, dla usłyszenia śpiewu aktorów, dla wspaniałej obsady.