---

Sweeney Todd - najbardziej obrzydliwy, straszny, wzruszający i smutny film, jaki kiedykolwiek widziałam. Szczerze powiedziawszy zdziwiło mnie, to że jest to w formie musicalu, aczkolwiek było to jak najbardziej pozytywne zaskoczenie. Śpiewali świetnie, Depp (!) i Carter i wreszcie mogłam się na nich poznać, także pod tym kątem - szczególnie, jeśli chodzi o Johnny'ego. Wszystko, cudownie dopracowane, niepowtarzalna, piękna muzyka, niezapomniany klimat. Historia, nie banalna - bardzo smutna, jak to odczułam od początku, aż do końca, kiedy w ostatnich scenach, prawie się popłakałam z poczucia niesprawiedliwości losu, do Todd'a ( czy Benjamina ). Swoją drogą, nie wiem co o tej postaci uważać - z jednej strony, jest mi jej strasznie żal, z drugiej widzę bezlitosnego mordercę ( zemsta zemstą, ale potem to był chyba nawyk ). Najbardziej uderzający widok... paszteciki... z ludzi. Nie mogłam uwierzyć, to już było naprawdę... chore. Przedtem słyszałam, że film jest krwawy, ale to naprawdę łagodne określenie. Jednak, jeszcze nigdy nie było mi tak smutno, na koniec filmu. I chociaż wiem, że jest to fikcja, ciągle żałuje głównego bohatera i jego rodziny. ehh... happy end, by się przydał ^^. Tim Burton - jak zawsze niezastąpiony. Przedtem uważałam, jako jego najlepszy film "Gnijącą pannę młodą", teraz,uważam ten film za zwykłe kukiełki, a "Sweeney Todd", zajmuje pierwsze miejsce w moim rankingu filmów Burtona. Na pewno, obejrzę jeszcze nie raz.
No i charakteryzacja - momentami wyglądali upiornie...