---

Ja gdy przeczytałam Prolog, padłam w płacz. Po prostu dotarła do mnie ta myśl, że to koniec.
Nie przywiązywałam wagi do charakteru zakończenia, choć przyznam, że wydał mi się dość dziwny. Koniec Harry'ego Pottera był czymś w rodzaju zamknięcia jakiegoś rozdziału w moim życiu. Towarzyszył mi przez wspaniałe dwa lata. Był przy każdych moich smutkach, radościach i emocjach. Nie mogłam tak po prostu doczytać ostatnią linijkę.
Łza się kręci w oku.
Bo ten świat przecież nie istnieje...