---

Tekst 1:


Zgaszona iskra nadziei


rCzy ona mi wybaczy? To wszystko, co złego zrobiłem? To, co jej uczyniłem?r1;
Wątpię...
A tak tego teraz żałuję! Tak pragnę wszystko naprawić!

rDlaczego?! Dlaczego zachowałem się tak głupio?!
Co mnie do tego podkusiło?r1;
Na te pytania wciąż poszukuje odpowiedzi.
I nigdzie nie mogę znaleźć.
Powoli zaczynam myśleć, że nigdy nie znajdę. Zaczynam wątpić, czy ona istnieje.

Tli się we mnie jednak jeszcze mała iskierka nadziei.
Nadziei, że znajdę odpowiedź, i że mi wybaczy.
To ta mała iskierka utrzymuje mnie przy zdrowych zmysłach, przy życiu!
Jestem jak ślepiec, błądzę po omacku, panicznie szukając. I Tak jak ślepiec, wierzę, że kiedyś się uda.

Tak ją kochałem! Była TĄ JEDYNĄ w mym życiu, a jednak jej to zrobiłem.
Praktycznie, to JA ją zabiłem...

Nie wiem, co mam zrobić by mi przebaczyła.
Łzy, smutek, ból, to wszystko, co odczuwam, nic nie potrafi złagodzić winy.
Czuję, że mój czas się zbliża.
Bez nadziei, nie będę miał już, po co żyć, a ona z każdą chwilą się oddala.

Czasem nawiedza mnie myśl, że tę odpowiedź znam, lecz nie chcę o niej wiedzieć.

Lily! Przebacz mi! Tak żałuję...! Tak pragnę zmienić przeszłość! Lily, proszę...
Pssssst... Iskierka zgasła...