---

Film był najlepszy ze wszystkich dotychczas nakręconych części. Przez całe dwie i pół godziny wpatrywałam się w ekran jak zaczarowana, oczywiście w niektórych momentach narzekając głośno koleżance, jak oni powinni nakręcić daną scenę. Już na samym początku zdenerwował mnie brak pożegnania Dudleya z Harrym, na co bardzo liczyłam. Scena siedmiu Potterów wyszła tak jak ją sobie wyobrażałam. W dodatku ten moment, gdy Fred i George zamienieni w Harry'ego mówią: "Jesteśmy tacy sami". Ogólnie film wyszedłby bardziej smutny, gdyby nie było takich scen "rozweselających" jak taniec Harry'ego i Hermiony. Cała sala się śmiała.
Zadziwiła mnie scena z widmami Harry'ego i Hermiony. Zupełnie inaczej sobie to wyobrażałam, a już na pewno nie myślałam o takim intymnym pocałunku, nie wspominając o tym, że duchy były nagie. W chwili śmierci Zgredka płakałam jak bóbr. Bardzo wzruszająca i piękna scena. Jeszcze jak Luna zamknęła mu oczy, to już mi łzy ciekły po policzkach. Podobała mi się scena przenosin Harry'ego do Nory (już nie mówiąc o tym, że powinni lecieć do różnych domów i łapać za świstokliki), gdy Hedwiga broniła Harry'ego. Wolałabym jednak, żeby ten moment był zgodny z książką, tzn. żeby Harry rzucił Expelliarmus na Stana Shunpike'a. Ale i tak nie spodziewałam się, że film będzie nakręcony tak dobrze. Po Księciu Półkrwi obawiałam się już najgorszego, a tu jednak wyszła dobra, nie wiem czy nie najlepsza adaptacja.