---

Ach, ile ja rozprawek się napisałam na temat bohaterstwa/postawy moralnej/itp. Zośki, Rudego, Alka i całej reszty. Jednak nie żałuję ani minuty spędzonej nad tymi pracami, nie żałuję ani słowa poświęconego im. Sądzę, że "Kamienie na szaniec" to naprawdę wspaniała książka a fakt, że jest ona lekturą szkolną, tylko mnie cieszy. Dlaczego? Ano dlatego, że wielu ludzi-nie-czytam-bo-mi-się-nie-chce może odkryć piękno książek. I nie jest to moje czcze życzenie - moja bliska koleżanka w ten sposób zainteresowała się II wojną światową, dziełami o tej tematyce. Ale nie o tym mowa.
Aleksander Kamiński... Jestem mu serdecznie wdzięczna za stworzenie tej powieści, za uświadomienie nam, że kiedyś żył ktoś taki jak Zośka, Rudy i Alek. Za przybliżenie nam istoty II wojny światowej, za przybliżenie nam mentalności ówczesnych ludzi. Pamiętam, że w bodajże 3 gimnazjum musiałam napisać z którym z z trójki przyjaciół chciałabym się zaprzyjaźnić. To był dopiero trudny wybór. W końcu wszyscy byli wspaniali. Jednak zdecydowałam się na Zośkę. Dlaczego? Sama nie wiem.
Również tytuł zwala z nóg. Oczywiście zwala tych, którzy znają jego etymologię. Tak czy inaczej książka jest wspaniała. Czytałam ją wszędzie - w domu, autobusie, szkole. I powiem szczerze - polecam wszystkim, bez wyjątku.