---

Wujek Natchnienie i babcia Wena przyszły do mnie wczoraj w odwiedziny, z czego wywiązał się ten oto twór. Jeśli to to w ogóle można nazwać tworem. Pierwsze drabble, pierwsza publikacja na tej stronie. Liczę na szczere komentarze! (:
+ jeśli dobrze przeliczyłam 100 słów, bez tytułu i znaków interpunkcyjnych ;-)




To stało się w momencie. Jakby nie patrzeć, nie miałem wyboru - musiałem poddać się sile uderzenia i czekać na ratunek. Fala była zbyt duża, by uciekać i zbyt potężna, by się jej oprzeć. Wszystkie moje plany i nadzieje zostały zmyte przez nieokiełznany żywioł. Zamykając oczy prosiłem cicho, by to już dobiegło końca. Ostatkiem sił wdychałem powietrze w płuca. Woda wdzierała się po kolei w każdy zakamarek mojego bezwładnego ciała.

Po krótkiej chwili przerażenia otworzyłem oczy i dopiero wtedy poczułem, że niebezpieczeństwo minęło. Głuchy ryk silnika zielonego BMW powoli się oddalał, a ja stałem na drodze brodząc po kostki w kałuży.