Dodane przez Therion dnia 01-08-2011 11:04
#54
Dla mojej piętnastoletniej duszy było OK. Płakałam, miałam dreszcze, śmiałam się. Były fajne momenty, gdy Neville szukał Luny(,,Szaleję za nią! Muszę jej to powiedziec, bo nie wiem czy dożyjemy do rana!"), gdy McGonnagall ożywila gargulce(,,Zawsze chciałam wypowiedziec to zaklęcie!"). Dziękuję reżyserowi z calego serca, że nie popsuł sceny wspomnień Księcia. Mój ukochany moment w filmie, i fragment w książce. Dziękuję :D