---

Płakanie to zbyt łagodne określenie na to, co działo się ze mną w kinie, gdy pokazywali wspomnienia. Dwie koleżanki ocierały mi policzka chusteczkami, bo sama nie byłam w stanie ich utrzymać w rękach tak mi się trzęsły łapki.
Wiedziałam, że mnie nie zawiodą i genialnie to ukarzą. Po tych wspomnieniach nie umiałam sie już pozbierać do samego końca i za każdym razem jak to oglądam płacze jak głupia