---

Mój ulubiony film wyreżyserowany został przez Emira Kusturicę w 1988 r i opowiada o społeczności cygańskiej. Ciężko określić gatunek - coś z pogranicza portretu etnograficznego, dokumentu, filmu obyczajowego, dramatu z elementami fantastycznymi.

O czym jest? Bohaterem opowieści jest młody cygan Perhan. Za namową "króla cyganów" ( w rzeczywistości cwanego gangstera) wyjeżdża do Włoch gdzie planuje zdobyć pieniądze, które potrzebne mu są na opłacenie operacji chorej siostry i ślub z Azrą (dwa razy jego oświadczyny zostały odrzucone przez rodziców dziewczyny, bo jest biedakiem). Wyjeżdża zostawiając siostrę w szpitalu (która jak się potem okazało została sprzedana do żebrania w innym mieście), Azrę (która spodziewa się dziecka, o czym główny bohater nie wie) i swoją ukochaną babcię. W Rzymie okazuje się, że jego praca polegać będzie głównie na kradzieżach, żebraniu i stręczycielstwie. Po wielu życiowych zawirowaniach pozbywa się wszelkich skrupułów i sam zostaje "królem cyganów". Teraz to on zajmuje się "skupem" kalek do żebrania i dziewcząt do prostytucji oraz sprzedażą niemowląt (nawet własnego syna!).

Dla mnie jest to szokujący i zarazem wspaniały portret społeczności cygańskiej. Kusturica zatrudnił zwykłych ludzi zamiast profesjonalnych aktorów i pozwolił im na używanie własnego języka i muzyki (przy współpracy z Bregovicem). Nadaje to filmowi niesamowitej autentyczności, ale pojawiają się też elementy zupełnie fantastyczne związane z wierzeniami i obrzędami cygańskimi. To film który oglądałam już wielokrotnie i nie znalazłam żadnego innego, który by pozostawił we mnie taki zachwyt. Perfekcja w każdym calu i elemencie. Kusturica absolutnym mistrzem. Polecam "Czas Cyganów" (Dom za vješanje)

Opisz swoją koleżnakę/kolegę z ławki