Dodane przez Annalisa Louis dnia 22-11-2011 21:12
#1
Wiersz napisałam , w przypływie rozmyślań na temat pomocy innym. W niektórych momentach się nie rymuje , gdyż chciałam , żeby wiersz miał sens, a rymy niestety mi przeszkadzały. Także : Miłego czytania i wierszowania :D
" Wciąż wokół siebie słyszymy głupoty.
I różnorakiej maści idiotyczne ploty.
Każdy nosi w swoim sercu straszną urazę.
Którą pielęgnuje, jak okropną skazę.
I nie dociera do niego prawda ani argumenty,
Bo on jest w samym sobie tak bardzo zamknięty.
I czuje złość straszną, kiedy usłyszy,
Że nic nie wie tak, jak pierwszak przy tablicy.
Udaje głuchego na zwykłe uwagi,
Powodując złość wybuchającą bez rozwagi.
I robi swoje głupie miny,
Jak gdyby był najlepszy z każdej dziedziny,
I wiedział wszystko, choć pojąć nie może
Jak można innym pomagać?
Myśli: " Mój Boże, czy to nie straszne?
Marnotrawić czas na bezsensowne pomoce?!
I tracić przez to spokojne noce?!
Przecież każdy dąży do własnych celów,
A pomoc? Pomoc jest tylko dla lamerów.
Niemających perspektyw, ani pomysłu,
Na własny show-biznes,
Oczywiście dla czystego zysku.
Po co komu pomagać ?
I tak się nie odwdzięczą"
Takie mu myśli w jego głowie brzęczą.
Czy to nie dziwne, tak uważać ?
Czy egoizm musi w tym świecie przeważać ?
Czy tylko "hieny" mają racje bytu?
Zastanów się nad tym i odpowiedź
Ale poważnie,
Czy ty też tak uważasz? Jak ten głupiec marny ?
I w swoim życiu czekasz na rzut karny ?
Myślę, że to jest dobry moment
Byś to przemyślał, i dał poważny "koment"
Ja kończę, nie mam już nic do powiedzenia,
Teraz od Ciebie zależy ocena. "
Nie bijcie zbyt mocno, za brak rymów. Chodzi o sens , jak już wyżej napisałam : )