---

Czytałam, czytałam. Szkoda, że nie jest na liście lektur obowiązkowych. Autorowi udało się w treści przemycić kilka prawd życiowych, które może dzięki temu poznałoby więcej osób.
Książka bardzo mi się podobało. To ciepła i mądra opowieść, która daje do myślenia. Eric-Emmanuel Schmitt dokonał trudnej sztuki, bo choć poruszył trudny temat, nie popadł w ciężki moralizatorski ton.
Trudno się nie wzruszyć czytając, jak chłopiec w ciągu kilku dni przechodzi kolejne etapy życia człowieka; oczywiście uroniłam łezkę, nawet nie jedną. Jednak zdarzyło mi się także uśmiechnąć, bo książka mimo smutnego tematu ma pozytywne przesłanie.
Postać pani Róży ze swoim ciepłem, mądrością i wyobraźnią staje się dla nas wzorem. Chyba każdy z nas chciałby być takim przyjacielem i móc liczyć na takiego przyjaciela w potrzebie.
Mnie również nasunęło się skojarzenie z "Małym Księciem", choć z trochę innego powodu. - tu również mały chłopiec okazuje się rozumieć więcej niż nie jeden dorosły. Poza tym równie bardzo mi się podobały obydwie te historie.
Serdecznie polecam. Naprawdę ładna i mądra opowieść.