Dodane przez 93asia93 dnia 25-10-2008 12:01
#10
Ja również zaczęłam od filmu. I także nie moglam pohamować łez. jednak bardziej płaczę przy książce. Ostatnie akapity... matko... z 5 razy ją czytam. I za każdym razem moja reakcja jest taka sama.
Szanowny Panie Boże,
Sto dziesięć lat. To dużo. Chyba zaczynam umierać.
Oskar.
Szanowny Panie Boże,
Chłopiec umarł. (...)
Zgasł dzisiaj rano, w czasie półgodzinnej przerwy, kiedy z jego rodzicami poszliśmy napić się kawy. Zrobił to bez nas. Myślę, że czekał na tę chwilę, żeby nas oszczędzić. Jakby chciał, żebyśmy nie cierpieli, patrząc, jak odchodzi. (...)
Do zobaczenia,
ciocia Róża.
P.S. Przez ostatnie trzy dni Oskar stawiał na szafce przy łóżku kartonik. Myślę, że Ciebie to dotyczy. Napisał na nim: "Tylko Bóg ma prawo mnie obudzić"
;( ;(;(