---

Eragon, well... Za szczeniaka kupiłem sobie dwie pierwsze części, kiedy jeszcze trzecia była "in progress". Co by nie skłamać, wciągnąłem się nawet po lekturze pierwszej z nich - choć napisana dość infantylnie i z prostą konstrukcją, miała duże szanse rozwinąć się w interesujący dla mnie sposób. Po lekturze sequela... zacząłem kręcić nosem, jednak i tak zaryzykowałem kupno trójki te x lat później. My bad. Cały cykl w ogólnym rozrachunku ma zerowy progres w rozwoju postaci/opowiadanej historii/czegokolwiek i wymaga dużego kredytu zaufania od czytelnika. Osławiony festiwal zrzynek, wymieniony już przez poprzedników, też kuje w oczy i pozostawia po sobie negatywne wrażenie. In general, nie jest to przygoda, którą pamięta się latami, nawet jako najgorszą grafomańską plagę z możliwych. Cykl Paoliniego jest zdumiewająco nijaki i naprawdę bardzo trudno mówić o jego jakichkolwiek elementach charakterystycznych. I tak jak osoba wyżej podzielam ten pogląd - gdyby nie usilne promowanie książki wiekiem autora, zapewne cały cykl utonąłby naturalnym rytmem w morzu beznadziejnie przeciętnych powieści.