---

A ja uważam, że Voldemort był po prostu człowiekiem samotnym. Od dziecka musiał radzić sobie sam, a że był niezwykle zdolny i ambitny, od rówieśników (nawet w Hogwarcie) dzieliła go niewidoczna przestrzeń jakiegoś niezrozumienia i nieufności. Podejrzewam, że już w sierocińcu przestał polegać na kimkolwiek poza sobą i to właśnie on sam był osobą, na której mu najbardziej zależało. Tak na prawdę Voldemort nie miał z kim szczerze porozmawiać, więc wszystkie swoje lęki gromadził w środku, aż w końcu przerodziły się one w gniew i chęć budzenia strachu. Wtedy to zaczął starać się o to, by z niedocenianego i biednego sieroty stać się kimś, przed kim czmychają nawet najwięksi tego świata. No i stało się.