---

Filmami się za bardzo nie interesowałam, poszłam na pierwszy do kina żeby dotrzymać towarzystwa siostrze, ale nie zrobił na mnie żadnego wrażenia. Więc premiera drugich "Insygniów Śmierci" obeszła mnie tyle, co zeszłoroczny śnieg. Natomiast książki... Jeśli chodzi o pierwszy raz, to być może i bym tęskniła, ale czas oczekiwania na kolejne tomy był tak długi, a tempo czytania ich tak szybkie, że... nie zdążyłam się przywiązać i jakoś zakodować, że "Insygnia Śmierci" to naprawdę już koniec. Tym bardziej, że bardzo wkurzyło mnie zakończenie całej tej historii. Gorzej było, kiedy czytałam HP drugi raz, trzeci i każdy kolejny. Trwało to już dłużej. Pojawiło się przyzwyczajenie, czytanie HP stało się częścią każdego dnia, jakimś elementem dłuższego cyklu. Stąd, kiedy już zostało przeczytane to ostatnie zdanie, zaczynało mi czegoś brakować. Coś, jakby przyjaciel pojechał w daleką podróż - zaczyna brakować jego obecności, rozmów z nim. Właśnie na fali "tęsknoty" za powieścią i jej bohaterami, by zapełnić pustkę, zainstalowałam sobie grę "HP i WA", a próbując ją przejść, trafiłam na to forum. Zresztą takie uczucie pewnego rodzaju przywiązania do bohaterów i niedosytu po zakończeniu książki, pojawia się czasem przy innych powieściach. Do dziś pamiętam, jak przykro mi było, kiedy skończyłam czytać "Człowieka firmy" Findera i "Idealną rodzinę" Lewis.