Dodane przez Damaris dnia 01-10-2008 20:49
#39
Moja samoocena jest bardzo niska, czasami wręcz uważam siebie jakbym nie była z tego świata. Wielokrotnie wydaje mi się, że odstaję od ludzi, z którymi przebywam. Dotyczy to zarówno charakteru, jak i wyglądu. Dostrzegam w sobie ogrom wad, od nieśmiałości, przez lenistwo, kłótliwość, aż do kłamstwa. Moje "mówienie nieprawdy" nie polega na zmyślaniu jakichś niestworzonych historyjek, ale np. na ułatwianiu sobie życia - nie chcę gdzieś iść, mówię, że robię już coś innego. Jestem straszną egoistką, chociaż nie uważam się za osobę rozpuszczoną, Jak już pisałam, chodzi mi o uproszczenie sobie życia, nie angażowaniu się w coś, co powinnam zrobić, bo tak wypada, a nie chce mi się. Nigdy się nie obrażam, za to uwielbiam kłócić. Gdy jestem czymś zbulwersowana, takie wykrzyczenie mojego zdania pomaga mi. Zazwyczaj ranię przy tym osoby, do których kieruję swój żal. Poza tym jestem krytyczna wobec innych. Nie potrafię powiedzieć nic miłego nowo poznanej osobie. Generalnie moje wady nadają się do leczenia - ktoś mi kiedyś powiedział, że jak nie zauważam w sobie zalet, to powinnam iść do psychiatryka. Może miał rację?