---

Hah!
A ja jestem dziwna. Jestem świadoma swoich wad. Bez problemu przyznaję się, ze jestem złośliwą egoistką, która potrafi być mądra, tylko wtedy kiedy wie na ile może sobie pozwolić. Przez moją złośliwość często dochodzi do jakichś kłótni ze mną w roli głównej. Nic nie poradzę, bo się nie zmienię. Kompletnie odstaję od ludzi. Pod względem wyglądu, zachowania, sposobu bycia.
A zalety? Czasem mogę się okazać miła, sympatyczna. Często śmieję się jak głupi do sera. Bez powodu. Chce mi się śmiać to się śmieję i to jest zaletą, bo wprawiam wtedy ludzi w dobry nastrój. Bywam pomocna, o ile ta pomoc nie polega na "Pożycz mi ćwiczenia z WOSu...".
Czy jestem zbyt samokrytyczna? A jeśli mówię, że jestem zajefajna, bo to ja, ale jednocześnie mówię o sobie "zapatrzona w siebie egoistka"?
Czyżby hipokryzja? xp