Tytuł: Harry Potter - Hogsmeade, Twoja Magiczna Wioska :: Wasze pokrewieństwo z Magi-Szlachtą

Dodane przez Lady Snape dnia 12-02-2012 12:16
#3

To nie będzie banalna historia. To będzie smutna opowieść o Wielkiej Miłości, łzach, wściekłości, wydziedziczeniu, skrusze, żalu za grzechy, rehabilitacji i trudnym powrocie na łono rodziny. Choć moi przodkowie są tak arystokratyczni, że nawet komary nie ważą kosztować się mej Błękitnej Krwi, popełniłam mezalians, gdy wiedziona głębokim uczuciem, związałam się z człowiekiem wybitnym, inteligentnym, elegancko z czarna-się-noszącym, Mrocznym Znakiem chlubnie naznaczonym, Severusem, co prawda Księciem, ale niestety Pół-Krwi. Wielka była rozpacz mej babki, z domu Prewell i dziadka Blacka, płakała matka z domu Rosier i wściekał się ojciec Black, a kuzynostwo Lestrange przestało kłaniać mi się na ulicy, czarną woalkę na twarz spuszczając lub rondo kapelusza na oczy naciągając gdy tylko mnie na ulicy zoczyło. Na szczęście luby mój wysławił się swoimi bohaterskimi czynami na służbie u Czarnego Pana i rodzina ma, dotąd nieugięta, rychło przekonała się, że zdecydowanie bardziej on Książę, a zdecydowanie mniej Pół-Krwi, więc mnie na łono rodziny po tajnym głosowaniu rodowej starszyzny przywrócono i naprędce nowe makaty z drzewem genealogicznym szyto, gdyż ze starego wykreślona byłam. Nasza sytuacja rodzinna uległa poprawie, choć krewni moi chętniej widzieliby mnie w ramionach jakiegokolwiek drania, byle Malfoy'a, ja zaś dumnie trwałam przy boku mego Mrocznego Księcia, aż do dnia jego śmierci, gdy Czarny Pan postanowił poświęcić go w imię Własnego Dobra. Po upadku Lorda zdruzgotana rodzina odkryła tajemną działalność mojego Mistrza Elikisrów, a że z powodu upadku Lorda lekko zubożałą była, nie mając środków na kolejne kosztowne (z powodu gwałtownego wzrostu cen eleganckich tkanin) roszady w swym drzewie, oko postanowiła przymknąć na jego wywrotową przeszłość. Niemniej przestali zapraszać mnie na poobiednie herbaty, a ja krepę żałobną po Severusie przywdziawszy przyjęłam ponury dworek w prezencie od matki (która usunąć z widoku mnie chciała) i wysiaduję krzesła w zielonym salonie by tam, pojona kawą przez skrzaty przynoszoną, siedzieć i rozmyślać nad mym nieszczęściem, skrycie w szlachetne oblicze Severusa się wpatrując, które to zawsze przy sobie mam, gdyż w otwieranym zegarku, na piersi mej spoczywa...