---

Już od 8 - 9 lat uczę się angielskiego. Nigdy nie lubiłam tego języka, prawdopodobnie ze względu na nauczycieli. Mimo wszystko jakaś część wiedzy mi do głowy weszła. Naprawdę sporo rozumiem, na upartego też uda mi się porozmawiać (choć jakoś w Londynie nie udało mi się wytłumaczyć babce na lotnisku, że jestem na wycieczce szkolnej; w końcu musiałam zawołać nauczycielkę). Dużo nauczyłam się w internecie - coraz częściej goszczę na angielskich serwisach; ba, ja czasami nawet nie zauważam, że czytam tekst nie po polsku. Wiele dało mi również czytanie książek po angielsku. Do pierwszej zmusił mnie konkurs, do którego bez mojej zgody wcisnęła mnie nauczycielka, a za Harry'ego Pottera wzięłam się z czystej chęci. Zobaczymy, może w gimnazjum polubię ten język.
Od września również mam się uczyć francuskiego. Z racji, iż jestem zafascynowana Francją, zaczęłam naukę podstawowych zwrotów chyba rok temu, w wakacje. W roku szkolnym niestety nie znalazłam już czasu ani chęci. Teraz ponownie próbowałam przyswoić trochę wiedzy, jednak idzie mi to dość marnie. Owszem, przywitać się, przedstawić czy stwierdzić, że nie rozumiem bądź że jestem polką, mówię po angielsku czy że ktoś jest studentem, to nie problem, ale rozmowy przeprowadzić bym nie potrafiła.
A nauczyć to chciałabym się całej masy języków. Dziadka muszę poprosić o naukę rosyjskiego oraz czeskiego, w dalekich planach mam również niemiecki, hiszpański, włoski, fiński, łacinę, duński, estoński, grecki, słowacki, węgierski, szwedzki, portugalski... Zdecydowanie za dużo.
A co do sposobów uczenia się - na pamięć teksty piosenek, czytanie książek, przeglądanie stron internetowych w danym języku. To pomaga. =)