---

Angielskiego uczę się od pierwszej klasy podstawówki, czyli przez 11 lat, mniej więcej przez 4 lata chodziłam na dodatkowe zajęcia. Angielski to mój ulubiony język (z tych, których się uczę). Nauka słówek przychodzi mi z łatwością - jak mnie nic nie rozprasza, to czasem umiem nauczyć się ok. 100 słówek w 1 godz 10 min. Jak mam lenia to nie uczę się w domu jak mam kartkówkę, tylko jadąc do szkoły i na 2 lekcjach i piszę kartkówkę na 5, w najgorszym wypadku na 4. Z czasami jest gorzej, nadal mam problemy z ich odróżnianiem i gdy piszę np. list w czasie przeszłym to często zapominam dodawać końcówek -ed itd.

Drugim językiem którego się uczę jest niemiecki. W szkole miałam go od 4 klasy, do szóstej był tym podstawowym językiem - 3 godziny tygodniowo. Niestety nauczycielka nie umiała zbyt dobrze uczyć, ale za to ja sama się dokształcałam w domu i miałam wtedy same szóstki. W gimnazjum już było gorzej ale też coś wyniosłam. Dzięki temu, że coś tam wyniosłam z podstawówki i gimnazjum, w licem przez 1,5 roku nic nie robiłam i miałam same piątki. Teraz już niestety muszę coś zawsze powtórzyć przed sprawdzianem a że często mi się po prostu nie chce to mam 4. Mój poziom z niemieckiego oceniłabym na taki słabo średniozaawansowany. Ogólnie język niemiecki mi się nie podoba, jest taki hm... suchy i dziwny.

Uczę się też łaciny od 1,5 roku, ale przyznam się, że nie umiem praktycznie nic powiedzieć po łacinie, bo cała moja lekcja łaciny wygląda tak, że siedzę nad podręcznikiem i udaję że tłumaczę czytankę a jak jest kartkówka to robię ściągę i mam 5. Smutne, ale prawdziwe. ; p


Bardzo lubię języki obce, przede wszystkim dlatego że ich nauka nie sprawia mi praktycznie żadnych problemów i mam z nich dobre oceny.