---

*******************************************************************************
Był piękny, sierpniowy poranek. Harry własnie otwierał oczy, gdy nagle usłyszał głośny hałas.
Szybko poderwał się z łóżka, chwycił różdżkę i podszedł do źródła hałasu - do szafy.
- Kto tam jest? - zapytał niespokojnie Harry
Nagle drzwi szafy otworzyły się.
- Harry Potter, sir. - odpowiedziało coś z wnętrza szafy. - Zgredek nie chciał Harry'ego przestraszyć.
Z ciemności wyłoniła się mała postać Zgredka, domowego skrzata którego Harry pięć lat temu uwolnił od pracy dla Malfoy'ów.
- Och, to Ty Zgredku - odetchnął - Co tam u Ciebie?
- Wszystko dobrze, odkąd Harry uwolnił go od niewolniczej pracy. - odpowiedział skrzat z nutą wdzięczności w głosie. - Zgredek odwiedził Harry'ego, żeby go o coś prosić.
- O co takiego?
- Chodzi o brak pieniędzy...
- Chcesz pożyczyć pieniądze? Nie ma sprawy, ja..
- Nie, nie chodzi o pożyczkę, sir! - natychmiast przerwał skrzat - Zgredek chciał spytać, czy Harry'ego przyjaciel, pan Ron, nie szuka skrzata domowego do pomocy.
Harry przez chwilę myślał. Przypomniał sobie, że niedawno Ron przysłał mu list, w którym pisał o tym, że jego mama chciałaby mieć skrzata.
- Tak się składa, że akurat szuka - powiedział po chwili. - Jutro zaczyna się rok szkolny. Pojedziesz ze mną, na peron, a potem z Państwem Weasley do Nory.
- Och, wspaniale, sir! - ucieszył się skrzat - Zgredek jest Panu dozgonnie wdzięczny, ale...co powie Harry'ego wuj, jeśli Zgredek zostanie na noc?
- Spokojna głowa, nie dowie się o niczym. - chłopak uśmiechnął się do skrzata. - Posiedź tutaj, a ja zejdę na śniadanie. Przynieść ci grzankę?
Skrzat pokiwał głową z taką siłą, że Harry przez chwilę bał się o stan jego szyi. Gdy głowa skrzata się uspokoiła Harry zszedł na śniadanie zostawiając Zgredka w pokoju z Hedwigą.

*******************************************************************************