---

HERMIONA*

Kto tu ma zęby jak łopaty?
Kto tu ma gębę jak pół wiejskiej chaty?
Kto ma mózg nie od parady?
No cóż, na Hermionę nie ma rady.
Tak to właśnie o niej mowa!
Co do słowa, co do słowa!
Wszystko tutaj prawdą jest:
Bo ta szlama jest the best!
Trzeba nieźle się nagłowić,
żeby rymy do niej złowić.
Bo ta głupia, wredna szlama,
tak, to nie jest żadna dama!
Więc ta głupia, wredna gnojka
Sobie imię tak wybrała,
Abym ślęcząc nad tym wierszem,
Szybko w gatki się zsikała!
Ona robi to specjalnie,
Robi to wręcz machinalnie,
Tak że wszyscy jej nie znoszą,
I o laskę ciągle proszą,
Aby ktoś zamknął jej paszczę
I odrazu wpóścił w chaszcze,
Pozostawił samą sobie,
I marości jej po słowie.
Nie ma komu się wymądrzać,
A więc gada do królika,
O Hogwarcie opowiada
I o Ronie napomyka...
Tak Hermiona zwariowała,
Sama w sobię się uśmiała,
Taka ci to opowiaska,
Co ci spadła jak gwiazdka...

*Wcale nie uważam, że Hermiona jest taka głupia jak w tym wierszu. W dodatku idiotycznym (napisałabym biały, ale o 1 w nocy mi się nie chcę!:D)!


Jeśli tylko siebię kwapisz, to wiersz o Krukonach napisz!