---

Owszem, kiedyś miałam chorobę lokomocyjną i każda podróż była dla mnie męką, mimo że łykałam najprzeróżniejsze tabletki. Nie znosiłam wtedy jazdy żadnym silnikowym środkiem transportu, bo od razu mnie mdliło. Zawsze musiałam siedzieć z przodu pojazdu przy otwartym oknie, bo nic innego mi nie pomagało. Ale choroba lokomocyjna przeszła mi wraz z wiekiem. Teraz uwielbiam jeździć samochodem czy autobusem. Mogę jechać długie godziny bez przerwy, z mp3 na uszach, gapiąc się za okno. Niby nic przyjemnego, a jednak ja to lubię. Oczywiście czasem zdarzy się, że jest mi niedobrze, zwłaszcza gdy zjem coś ciężkostrawnego, ale na ogół nie mam tego typu problemów.