---

Jak sobie pomyślę, ilu osobom mogłabym w takiej postaci dokopać, to aż mi się oczy świecą. Kuszące z mojej perspektywy. No, ale do rzeczy.
Życie? czy może raczej egzystencja ducha nie jest dobrą opcją. Nie dość, że jest się w takim półstanie (ani to żywe, ani do końca martwe), to można aż od czasu do czasu pogrzechotać łańcuchami czy czymś takim. Duchy z Hogwartu i tak są w dobrej sytuacji - są ludzie, mają kontakt, jakieś zajęcie. A co z duchami mieszkającymi po jakichś opuszczonych domach, w gatunku wrzeszczącej chaty? Ani w jedną, ani w drugą. Nie, zdecydowanie nie chciałabym zostać duchem, nawet na chwilę. Znaczy, jest pokusa. Możnaby pozałatwiać wszystkie sprawy, skontaktować się z innymi, rodziną, i tak dalej, na dłuższą metę, widzieć jak wszyscy umierają... Nie. Taka 'nieśmiertelność' nigdy nie jest okej.