---

Czy był taki moment w którym współczuliście Voldemortowi?

---

Tak, wtedy gdy podczas II części Insygni zostawili go wtedy gdy Harry "ożył"

---

Może jestem bez serca, ale nigdy. Zawsze był dla mnie zły i przerażający.

---

Nie. Dla mnie już od dziecka chciał posiadać wszystko, być kimś ważnym, mieć władzę. Potem dokonywał tego w straszny sposób, zabijając. Nie mogę współczuć takiej osobie jak Voldemort.

---

A ja współczułam. Nie miał matki, ojca. Sierociniec... No i co? Wspólczuję ogólnie takim dzieciom. Serio. A zresztą to tylko dziecko. Wtedy. A później to już wiecie: nie udana operacja plastyczna, się chłopak załamał i zaczął zabijać konkurencję.

---

Mi również nigdy nie było go szkoda. Żeby to już jako dziecko myśleć o tym, jak zadać ból innym? No proszę...

---

Ja nie współczuję, ja czuję okropny żal, kiedy myślę, że Rowling jednak go zabiła ;( Mój ulubiony bohater :(

---

Tak. Szczególnie wbił mi się w pamięć fragment o jego matce: "nie minęła godzina, jak urodziła, nie minęła druga, jak umarła". Do tej pory mu współczuję: wychowywał się bez rodziców, w (jak dla mnie okropnym) domu dziecka, nie miał przyjaciół, nikt nie interesował się nim bardziej, nigdy nie doznał miłości... Nic dziwnego, że wyrósł na tego, na kogo wyrósł...

---

Czasami tak. Ale w ten taki negatywny sposób. Tak samo, jak szkoda mi osób, które palą, czy piją nałogowo. Nie tak, jak szkoda mi chorych dzieci. Ale zawsze pierwsze, co o nim myślę, to przepraszam za wyrażenie: debil.

---

A potrafisz to jakoś uzasadnić? Jak na razie nie widzę głębi w Twojej wypowiedzi :D

---

No może w KP jak opowiadali że nie miał rodziców itp.
Ale z jego śmierci i tak się cieszyłem :P

---

Szkoda mi było, że urodził się w sierocińcu, nie miał matki itp., wiele razy było mi go bardziej żal, niż Pottera ;d

---

Ktoś wyżej napisał, że mu współczuł bo nie miał matki i ojca, że był w sierocińcu.

Nie chce się kłócić, ale tak może trochę szkoda, ale mścił się za to na innych. To że mu matka zginęła i że ojciec odszedł od nich to już go zabił. Mścił się na dzieciach żeby pokazać jaki on to nie jest. Ranił wszystkich tylko dlatego, że sam został zraniony

---

Po części mu współczułam, ponieważ był potomkiem Marvola a u nich takie cechy charakteru się po odziedziczało, nie miał matki ani ojca, musiał sam sobie radzić,a to nie jest takie łatwe.Pokazał ludziom co to jest cierpienie,ale tylko dlatego, ponieważ sam doznał tego uczucia.

---

Jestem potworem i nigdy mu nie współczułam. Dla mnie to nie jest normalne żeby od dziecka myśleć jak zadać innym ból.

---

To nie jest normalne, żeby chcieć zadawać ból od dziecka albo w ogóle zadawać ból dla zabawy, ale w 20 % mu współczuje :)

---

Kiedyś napisałam ze ludzie mówią że jestem straszna. Teraz zobaczycie dlaczego, bo tak prawde mówiąc też być może tak bym się zachowywała. No może nie AŻ tak, ale jednak. Radujcie się więc, bo urodziłam się w normalnej rodzince.

---

Eee, nie nie było mi go szkoda. Jasne, "mogło mu nie umknąć, że życie ma gorzki smak", ale to nie usprawiedliwia przecież wszystkich tych ukrucieństw, których się dopuścił...

---

należałoby zapytać czy Czarny Pan komukolwiek kiedyś współczuł - odpowiedź jasna : NIE - tu by potrzeba naprawdę wiele miłosierdzia, żeby choć troszeczkę żałować Czarnego Pana - skoro ja nie bardzo nawet współczuję Potterowi, to... sobie tego nie wyobrażam

---

Nigdy mu nie współczułem, bo był zły do szpiku kości. Może, gdyby ktoś go pokochał, zmieniłby się nie do poznania... ale nie gdybajmy już ;p

---

Chyba nigdy nie było momentu kiedy współczułam Voldemortowi. Jak dla mnie to postać jednoznaczna - po prostu zła.

---

Jezu oco wqm chopdzi przeciez Vodziu jest spoko :0

---

Współczułam i nadal mu współczuję. Dzieciństwo zamiast w szczęśliwej rodzinie, spędził w sierocińcu. Później miał uraz do ojca, który był mugolem. Po prostu był bardzo samotny, dlatego zamiast kochać nauczył się nienawiści... i zszedł na złą drogę, wpadając w chore ambicje. Przez to nigdy nie był szczęśliwy. :(

---

Trudno jest współczuć osobie, która nie odczuwa empatii. Takie osoby nawet chyba sobie tego nie życzą i mają to, w najwyższej pogardzie. Chyba, że mogą czyjegoś uczucia użyć do manipulacji. Wtedy współczucie staje się wyrazem naiwności. Wiele osób dało się tak nabrać psychopatom i ponieśli tego konsekwencje. Należy im oczywiście współczuć, że takie są i trzymać się od nich z daleka. Im nie można pomóc, w taki sposób.

---

A ja mu współczułam, gdy był "na wygnaniu". Niegdyś miał tylu zwolenników, a tu nagle każdy go opuścił i się od niego odwrócił. Myślę, że każdy z nas czułby się źle, gdyby wszyscy go opuścili. Oczywiście Czarny Pan zapewne odczuwał bardziej złość i chęć do zemszczenia się na tych, którzy go opuścili, jednakże jest to przykre, że nikt przy nim nie pozostał, nie licząc oczywiście Belli i innych śmierciożerców, którzy tkwili w Azkabanie.