---

Nie darzę zbytnią przyjaźnią pajęczaków.... panikuję przy jakimkolwiek przedstawicielu, nawet najmniejszym...
Co do bohatera... pomijając to, że musiałam się dłuuuuugo przełamywać do przeczytania i późniejszego odchorowywania tego, to polubiłam Aragoga. Mądry, lojalny, biedny, (w pewnym sensie) pomocny, troskliwy (o Hagrida i swoje okropne potomstwo).
W szóstym tomie owszem, trochę było mi go szkoda, ale bardziej Hagrida, gdyż stracił on właśnie swojego długoletniego przyjaciela...
Co do reakcji: podziwiam Rona. Ja bym od razu uciekała z krzykiem przed siebie (ale słowa: to nie mogą być motyle? przeszły do użytku codziennego przy tych gościach :P )