---

Wtedy jeden z wilków łapie za korzenie drzewa pyskiem i chce gryźć. Myśli, że ma ze mną szansę. Ja się ich boję, a one takie naiwne...Mógłbym sie nawet trochę nimi pobawić. Czemu nie?
Rzucam Avada Kedavra na dziewięć wilków, ale tego, który gryzie korzenie zostawiam.
To dobra okazja na pozbycie się lęku.
-Levicorpus!
Wilk leci do góry. Jednak nie przestaje warczeć.
-No chodź, zabawimy się...
Kolejne dziesięć minut zajmuje mi zabawa tym wilkiem.
Co ja wyprawiam?
Załatwmy to szybko...
-Avada Kedavra!
Wilk spada na ziemię. Ja schodzę z drzewa i zaczynam go obdzierać ze skóry.
Mogę śmiało to opisać.
Ale tego nie robię.
Bo widzę niebieskiego wilkołaka biegnącego na mnie.
-Biegnij za mną!-nagle krzyczy.
To tylko patronus. Biegnę za nim.
A co, jeśli to zasadzka?
Przestaję biec.
Patronus też się zatrzymuje.
Wtedy nagle naciera na mnie i bierze mnie na plecy.
-Puszczaj! Drętwota!
Światło błyska i odrzuca mnie na ziemię. Padam w błoto. Ała. Tu są kolce.
Widzę, że wilkołak zaraz znowu mnie złapie.
-Protego Totalum!
Na tarczę naciera wilkołak. Jednak nie może mnie złapać.
Ciekawe, ile to potrwa.
Lepiej pójdę spać.

Budzę się.
Nagle widzę grób.
Przynajmniej tak mi sie wydaje, bo go za bardzo nie widzę.
-Lumos!
Różdżka świeci. Tak, to grób. Czytam nazwiska.
To grób Lily i Jamesa Potterów.
Robię krok i się potykam. Patrzę, o co się potknąłem.
To okulary.
A przy nich kartka.
Czytam ją.

BB? Kto to może być?
Coś mi każe założyć okulary.
Więc je zakładam i słyszę szelest.
-Kto tam?! Ostrzegam, jestem uzbrojony!-krzyczę i przygotowuję różdżkę do wystrzelenia zaklęcia.
Wtedy ktoś wyłania się zza krzaków. W świetle różdżki widzę go lepiej. To Bathilda Bagshot, autorka Historii magii...
Bathilda podchodzi do mnie i łapie mnie za ramię. Rozmyśla nad czymś. Pokazuje coś ręką.
Chce, abym za nią szedł.
Idziemy przez kilka minut w milczeniu i docieramy do domu Bathildy. Staruszka otwiera drzwi i gestem zaprasza mnie do środka.
Czemu nie mówi?
Może przez starość...
Wchodzę do środka. Słyszę, jak zamyka drzwi. Wchodzę do pokoju z książkami, stołem i kominkiem. Siadam przy stole.
Bathilda rozpala ogień w kominku i znów coś pokazuje.
Chyba mam podejść do niej.
Podchodzę do niej, a ona mnie łapie i idzie ze mną na górę. Wtedy rzuca mną o ścianę i rozbija okulary.
Widzę ciemność.
Cdn.