---

U mnie było zupełnie zwyczajnie.
Moja przyjaciółka była maniaczką Pottera, wciąż czytała te książki, nawijała o nich, prosiła by nazywać ją Hermioną, a na końcu zmusiła mnie wręcz do przeczytania Więźnia Azkabanu. Miałyśmy wtedy po dwanaście lat, więc było to wieki temu. ;d Książkę przeczytałam, aczkolwiek nie spodobała mi się.
Kilka miesięcy później, mój brat zawitał do domu ze wszystkimi tomami Pottera w rękach (wtedy były to tomy 1-4). Więc pomyślałam - czemu nie? I zabrałam się do pierwszego tomu. Potem było z górki - siedzenie przy książkach do późnej nocy, pochłanianie wręcz kolejnych książek, od nowa czytanie wszystkiego etc. Po jakimś czasie mi trochę przeszło, a teraz wracam do tych książek rzadko. Ale nadal je cenię i lubię.