A miło mi. Iks. De.

Dla nieuświadomionych to żaluzja do mojego najukochańszego profilu licealnego co się zowie chemia uniwersytecka. Na który, szczerze mówiąc, zdecydowałam się właściwie w ostatniej chwili, bo, mimo że nauka chemii zawsze przychodziła mi z łatwością, w gimnazjum uczyłam się z braku lepszego przedmiotu. Fizyka mnie nudziła, biologia była jakaś taka oślizgła, więc z konieczności padło na chemię. A w dodatku tato jest w wykształcenia chemikiem i liczę na to, że mam co nieco w genach (i w końcu pojęłam dlaczego jak byłam mała lubiłam przelewać w kolbach wodę z solą). Zdecydowałam się na chemię na poważnie. I bardzo się cieszę, bo po pięciu miesiącach liceum z moją profesorką, stwierdziłam, że w życiu nie zmieniłabym profilu. W dodatku raz w tygodniu mamy trzy godziny zajęć laboratoryjnych na uniwerku wrocławskim, które byłyby o niebo lepsze, gdybym nie miała tak wrednej prowadzącej.* Ale i tak jest cudownie.

* a to strasznie rozprasza i tylko patrzeć jak coś wybuchnie, lekkie podtrucie już mam na koncie.