Dwanaście lat wydaje się być sensowną granicą. Akurat, żeby pogodzić osoby, które uważają, że Potter jest nie dla dzieci i te, które chcą na niego wpuszczać ośmiolatki. Zgadzam się z tym, że podczas seansu IŚ maluchy mogą się bać - ciemno na sali, głośna muzyka, straszna scena. Kiedyś się tak bałam w teatrze, więc rozumiem co to znaczy. Argument pod hasłem "trzeba być większym, żeby Pottera w pełni zrozumieć" uważam za kompletnie nietrafiony". Nie można zabronić ludziom z takiego powodu oglądać filmu. Analogiczna sytuacja - ktoś zakazuje mi włączyć jakikolwiek film, no nie wiem, Bergmana, bo stwierdza, że nie jestem w stanie pojąć przekazu reżysera. No błagam, to dość niepoważne.

Niemniej, dwanaście lat uważam za granicę do przyjęcia i nie zdziwię się, jeśli prawdziwa poprzeczka zostanie ustawiona na tym poziomie. Jestem bardzo ciekawa jak wytłumaczymy mojej siostrze, że nie zobaczy najnowszego, tu cytat, "Harry Pottera" w kinie. I jak ta mała terrorystka na tę wiadomość zareaguje.